ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤ0ΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Οι εκλογές τελείωσαν και αν κάτι μας άφησαν εκτός από τις έδρες,τις ψήφους,τα σκουπίδια,την φασαρία αυτό που πιο πολύ μας έμεινε είνα απερίγραπτη θλίψη.Νεολαίες φανατισμένες,αποχαυνομένες,σάπιες .Πιστεύουν ότι ψηφίζοντας τις δυο μεγάλες παρατάξεις θα λύσουν τα προβλήματα που μαστίζουν την φοιτητική νεολαία.Είναι αστείο αν σκεφτεί κανείς τις αντιθέσεις. Ψηφίζεις αυτούς που σου παίρνουν τα βιβλία,
-ναι αλλά μου δίνουν σημειώσεις,
-ναι αλλά δεν σε αφήνουν να σκεφτείς να μάθεις ,να διαβάζεις….
-Ναι αλλά κάνουνε ωραία πάρτι,
-ναι στα οποία όμως δεν μπορείς πια να πας γιατί κόψανε τον μισθό του μπαμπά σου και η μαμά σου είναι πια άνεργη.
Πιστεύουνε σε σαθρές ιδέες,σε ιδέες που η κοινωνία έχει αρχίσει να αμφισβητεί….Και όμως η νεολαία μας,αυτή που κάποτε αγωνιζόταν για ψωμί παιδεία ελευθερία,αυτή που κάποτε δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί της,τώρα έχει συμβιβαστεί,τώρα επιζητά να μπει στο κόμμα για να τα βρει όλα έτοιμα πολύ απλά για να μην κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι.Το όνειρο κάθε φοιτητή να μπει στο κόμμα,να κάνει παρέες οχι φυσικά ψάχνοντας μόνος του,αλλά κάνοντας παρέα με αυτους που θα τον προσεγγίζουν,λες και μας προσεγγίζουν για τα προσόντα μας αφού δεν μας ξέρουν καν…Ακολουθεί η βοήθεια σε κάθε πρόβλημα και ανάγκη του φοιτητή π.χ εγγραφή στη σχολή,υποτιμώντας και υποβιβάζοντας μόνοι μας της νοημοσύνη μας σε πολύ χαμηλά επίπεδα.Και έπειτα αφού αφιλοκερδώς κάνανε όλα αυτά για εσένα και σημειώσεις σου μοίρασαν για να περάσεις το μάθημα,εσύ λοιπόν το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους ψηφίσεις.Ε σιγά το πράγμα σε σχέση με αυτά που κάνανε αυτοί για έσενα.
Ε πως αφού σου στερούν τα βιβλία,κλείνουν το τμήμα σου αν είσαι σε ΤΕΙ ακόμη χειρότερα,κόβουν την σύνταξη του παππού σου και φυσικά του ανάπηρου αδερφού σου,απολύουν την μαμά σου,σου επιβάλλουν το μνημόνιο,σε οδηγούν στην ανεργία, σε στέλνουν στο εξωτερικό.Και μετά από όλα αυτά το μόνο που έχει να κάνει κάθε φοιτητής που θέλει να έχει την συνείδηση του καθαρή ειναι να ψηφίσει μια από τις μεγάλες παρατάξεις,όποια τον έχει βοηθήσει πιο πολυ….
Όλος αυτός ο φανατισμός που θα μας οδηγήσει αραγε;Επιδημία έχει καταντήσει τον συναντάει κανείς στο γήπεδο,στο δρόμο,στα πανεπιστήμια,στα λεωφορεία στις συμπεριφορές των ανθρώπων.Να είνα άραγε παιδί της κρίσης, του καπιταλισμού,της έλλειψης παιδείας;Μάλλον είναι κάτι παραπάνω είναι η επιθυμία να ανήκεις κάπου….Να είσαι μέσα σε μια ομάδα και το μυαλό σου μπορείς να χάσεις εκεί μέσα……Το πανηγύρι των φοιτητικών εκλογών τελείωσε και ενώ κάποιοι πανηγύριζαν κάπου ένας μετανάστης έπεφτε θύμα ξυλοδαρμού,ένας άστεγος προσπαθούσε να βρει ένα υπόστεγο για να κοιμηθεί,ένας απελπισμένος έκανε απόπειρα αυτοκτονίας,ένας άνεργος παρακαλούσε να βρει δουλειά,μια μάνα έκλαιγε γιατί δεν είχε να προσφέρει τα βασικά στα παιδιά της,ένας νέος ταξίδευε για το εξωτερικό…..Και όλα αυτά ενώ κάποιοι πανηγυρίζουν…..
Kαι για να σταματήσουν μερικοί να κριτικάρουν και να χλευάζουν σαν αυτόνομη πρωτοβουλία αποφασίσαμε να δώσουμε το παρόν όχι γιατί μας ενδιαφέρουν οι καρέκλες και οι ψήφοι,αλλά πολύ απλά για να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα οτί εμείς παλεύουμε για κάτι διαφορετικό.Αγωνιζόμαστε για να επέλθει η αμμεσοδημοκρατία στο σύλλογο,επιζητούμε να επιστρέψουν οι συνελεύσεις και να μπορεί ο καθένας να ασκεί κριτική.Ακόμη σαν αυτόνομο σχήμα πρέπει να τονίσουμε οτί είμαστε κατά της αντιπροσώπευσης και επιθυμούμε την εκπροσώπηση των φοιτητών.Είναι αυτονόητο ότι δεν περιμένουμε τους φοιτητοπατέρες και τους δήθεν συνδικαλιστές για να διαχειριστούν τους συλόγους μας.Ονειρευόμαστε ένα αυτόνομο και αυτοδιαχειριζόμενο πανεπιστήμιο.Είναι,τέλος,ειρωνικό μια κοινωνία ολοκλήρη να έχει καταδικάσει αυτά τα κόμματα και μια νεολαία μέσα σε ενα βράδυ να δέιχνει έμπρακτα την στήριξη της.
Μπρεχτ :Κουράστηκες
Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.
Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.
Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.
Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.
Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.
Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:
σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.
Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;
Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος.
Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.
Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;
Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.
Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.
Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;
Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι.Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.
Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
Ένα είναι σίγουρο πως όποιος δεν παλέψει, δεν αγωνιστεί,δεν σηκωθεί από τον καναπέ του δεν θα κερδίσει τίποτα.Πάντα θα περιμένει κάτι και ποτέ δεν θα έρχεται….Ας αντισταθούμε λοιπόν σε όσους επιθυμούν να μας εξανδραποδίσουν… ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Καζατζάκη:Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ 