Η ουτοπία παραμένει σήμερα ένας όρος δυσκολονόητος. Η ίδια η λέξη σημαίνει <<ου τόπος>>, δηλαδή χώρα ανύπαρκτη. Οι αναφορές σ αυτή, έχουν συνήθως να κάνουν με μια κατάσταση –κοινωνική, οικονομική, πολιτική ή ό,τι άλλο- η οποία είναι κάθε φορά ένα βήμα μπροστά από εμάς και άρα αδύνατο να πραγματωθεί.
Σύμφωνα με τον Καρλ Μάνχαϊμ, <<ουτοπικό θα ονομάζαμε εκείνον τον προσανατολισμό που όχι μόνο υπερβαίνει την πραγματικότητα, αλλά και που, καθώς περνά στη δράση, διασπά συνάμα, εν μέρει ή τελείως, την υφιστάμενη τάξη του είναι>>. Άρα, σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα, η εκάστοτε ουτοπία δεν αποτελεί κάτι το ανέφικτο, αλλά κάτι που απλώς δεν υπάρχει αυτή τη δεδομένη στιγμή, γεγονός που δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι δεν μπορεί να πραγματωθεί.
Ας αφήσουμε όμως για λίγο την ουτοπία, για να επανέλθουμε σε λίγο. Κάθε Σεπτέμβρη, σε κάθε σχολή, λαμβάνει χώρα το πανηγύρι των εγγραφών. Οι κομματικές νεολαίες σπεύδουν να ‘υποδεχτούν’ τους συμφοιτητές μας. Στα πρόσωπά μας (γιατί όλοι γραφτήκαμε κάποτε) βλέπουν αριθμούς, δηλαδή ψήφους. Μας υποβαθμίζουν ως αυτόνομα άτομα και προσωπικότητες. Μας προσβάλλουν ως νοήμονα όντα θεωρώντας πως δεν μπορούμε να γραφτούμε μόνοι.
Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι όλο και περισσότερο απομακρύνονται μεταξύ τους, οι κομματικές νεολαίες με αυτό το τρόπο καλλιεργούν ψεύτικες κοινωνικές σχέσεις και φτιάχνουν δήθεν φιλίες που σταματούν στη σχέση ψηφοφόρου-εκπροσώπου. Αναπαράγουν και πολλαπλασιάζουν έτσι, αυτό που ο καπιταλισμός επιζητά, ανολοκλήρωτους ανθρώπους. Αν σκεφτούμε πως η φιλία αποτελεί μια βασική κοινωνική πλευρά του ανθρώπου που ταυτόχρονα τον ολοκληρώνει, ο άνθρωπος με μια ψεύτικη φιλία μένει μισός, δηλαδή ανολοκλήρωτος.
Όσον αφορά στο πεδίο της πολιτικής, η συγκεκριμένη πολιτική πρακτική, θα λέγαμε πως πολιτικοποιεί μέσω της αποπολιτικοποίησης. Δηλαδή, η λογική που λέει ότι εσύ απλώς ψήφισέ με και τα υπόλοιπα άφησέ τα σε μένα, καλλιεργεί ένα αίσθημα πολιτικοποίησης το οποίο όμως είναι φενάκη. Διότι, η εν λόγω πρακτική ονομάζεται ανάθεση και όχι πολιτικοποίηση και άρα συμμετοχή. Μάλιστα, η λογική αυτή είναι άκρως επικίνδυνη, αφού αποτελεί την αιτία που στα πέντε χρόνια μνημονίου, ο λαός μας έχει να προβάλλει -αν όχι κανένα- ελάχιστα κινήματα ανατροπής.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, εμείς απέχουμε συνειδητά από αυτό το πανηγύρι. Αποτελεί πολιτική μας επιλογή να μην αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους χρησιμοθηρικά.
Πάμε όμως πάλι στην ουτοπία. Τα παραπάνω ξέρουμε όλοι ότι ισχύουν, ακόμα και αυτοί που τα κάνουν. Αυτό που πραγματικά όμως σκοτώνει ένα διαφορετικό πλαίσιο οργάνωσης δεν είναι η ανεφικτότητα του, αλλά η αντίληψη μιας δεδομένης κατάστασης ως ανέφικτης και η δράση των ανθρώπων σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη. Επομένως, οι κομματικές γραφειοκρατίες έχουν ορίσει ένα πλαίσιο ρεαλιστικότητας, το οποίο υπηρετούν και οι κομματικές νεολαίες, και ονομάζουν οποιαδήποτε άλλη δράση ανορθόδοξη. Όμως ο δικός μας δρόμος δεν μπορεί να είναι παρά ο δρόμος της αντιστροφής της προοπτικής. Ορίζουμε δικά μας πλαίσια δράσης. Χρειαζόμαστε την δημιουργικότητα των ατόμων για να χτίσουμε μια υγιή συλλογικότητα μακριά από την αρρωστημένη ιεραρχική οργάνωση των παλαιοκομματικών αντιλήψεων.
Για να δημιουργήσουμε την κοινωνία την οποία ονειρευόμαστε, πρέπει κάνουμε όλα αυτά πράξη, ο καθένας στον κοινωνικό του χώρο. Ο δικός μας κοινός κοινωνικός χώρος είναι το πανεπιστήμιο. Για να το φτιάξουμε όπως το ονειρευόμαστε, χωρίς συνδικαλιστές παλαιοκομματικού τύπου, χωρίς ξύλινο λόγο, χωρίς κομματικές γραμμές, δεν έχουμε παρά να διώξουμε τις κομματικές νεολαίες και να λειτουργήσουμε συλλογικά σε κάθε τι που μας απασχολεί, που θέλουμε να αλλάξουμε ή να δημιουργήσουμε, βιώνοντας έτσι στη πράξη μία από τις κοινές μας ταυτότητες, αυτή του φοιτητή. Αυτή λοιπόν είναι η ουτοπία για το πανεπιστήμιο.
Πολλοί πέσαμε στη παγίδα τους. Μα ποτέ δεν είναι αργά. Είναι στο χέρι μας να ξεφύγουμε από τα δίκτυά τους, να κάνουμε δηλαδή την ουτοπία πράξη, εδώ και τώρα. Ας φύγουμε όλοι από τις θλιβερές κομματικές νεολαίες, και ας βαδίσουμε ως αυτόνομες και συνειδητοποιημένες ατομικότητες προς την αυτοοργάνωση, για να οδηγηθούμε έτσι στην πληρότητα που θα μας προσφέρει η συνείδηση της ύπαρξής μας, μέσω της πραγμάτωσης της ουτοπίας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, σας καλούμε να συζητήσουμε για ιδέες και τρόπους δράσης
στο σχήμα τη Πέμπτη στις 3 το μεσημέρι, στο τραπεζάκι έξω από τις αίθουσες α και β
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩN
Η ΠΑΣΠ πολιτικού έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο στις εκλογές. Κατέβασε ένα ψηφοδέλτιο πέρα για πέρα άκυρο, καθώς υπήρχε άτομο που δεν επιθυμούσε να βρίσκεται υποψήφιο με την συγκεκριμένη παράταξη. Μέλος της εφορευτικής το γνωστοποίησε και στα υπόλοιπα μέλη και αφού η εφορευτική επιτροπή επικοινώνησε με την κοπέλα, πήρε απόφαση να τιμωρήσει την παράταξη. Η πρώτη σκέψη ήταν να ακυρωθούν τα ψηφοδέλτια, τα οποία είχαν σταυρό στο όνομα της κοπέλας. Μόλις γνωστοποιήθηκε η απόφαση, ξεκίνησε ο τραμπουκισμός από τα μέλη της ΠΑΣΠ που άσκησαν ψυχολογική βία στην εφορευτική και αρνούνταν να επιτρέψουν την συνέχιση της διαδικασίας. Ο κόσμος αγανακτισμένος με αυτά που έβλεπε αποχώρησε. Το μέλος της εφορευτικής της ΠΑΣΠ έκανε έφεση και η ΑΠΠΕ την έκανε δεκτή, όχι όμως και τα υπόλοιπα μέλη για τους δικούς τους λόγους. Οι απειλές συνεχίστηκαν και μετά την απόφαση της εφορευτικής όπως ήταν φυσικό. Τελικά αποφασίστηκε να παρθεί η απόφαση στο τέλος της διαδικασίας. Η πρόταση της ΠΑΣΠ ήταν να είναι άκυρα μόνο τα ψηφοδέλτια που είχαν σταυρό στο όνομα του ατόμου. Και ρωτάμε για ποιον λόγο έκανε πρόταση εφόσον ήταν όλα σωστά; Γιατί επανήλθε στο τραπέζι αυτή η πρόταση που προκάλεσε και τον αρχικό θυμό στα μέλη της ΠΑΣΠ;Η διαδικασία συνεχίστηκε με την ΠΑΣΠ να λέει σε όλους πως βγάλαμε ένα ψέμα και να ζητάει να μην μπουν σταυροί στα ψηφοδέλτια της, μήπως και τελικά περάσει η πρώτη πρόταση.
Τέτοιες πρακτικές είναι λίγο-πολύ γνωστό πως αποτελούν κομμάτι της αντίληψης της πολιτικής διαδικασίας από τις παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, χωρίς βέβαια να μπορεί να επαληθευθεί. Στην περίπτωσή μας επαληθεύτηκε. Για μας το ζήτημα δεν είναι ψηφοθηρικό. Με αυτό εννοούμε πως η ΑΠΠΕ έστω και έμμεσα κανένα εκλογικό κέρδος δεν είχε όπως και αποδείχτηκε, σε αντίθεση φυσικά με άλλους. Τα ζήτημα για μας ήταν ηθικό. Δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε τη συγκεκριμένη πολιτική πρακτική. Δεν μπορούμε να δώσουμε άλλοθι σε αυτούς που κατάντησαν το ελληνικό πανεπιστήμιο <<υπνωτήριο>>. Το πανεπιστήμιο από ένας ζωντανός χώρος παραγωγής πολιτισμού και πολιτικής τείνει να ταυτιστεί με τα φροντιστήρια, όπου οι φοιτητές φτάνουν 1 λεπτό πριν αρχίσει το μάθημα και φεύγουν 1 λεπτό πριν τελειώσει. Θεωρούμε πως το συγκεκριμένο περιστατικό αλλά και η αντίδραση της ΠΑΣΠ, η οποία λειτουργεί λες και το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα ποσοστό 40%, προσβάλλουν τους ίδιους τους συμφοιτητές μας και το Σύλλογό μας. Φαίνεται πως οι πρασινοφρουροί δεν αλλάζουν (παλιοί και νέοι). Όπως γίνεται αντιληπτό έπρεπε να πάρουμε θέση η οποία θα διασφαλίζει τόσο τη συνέχιση της διαδικασίας όσο και την τιμωρία της ΠΑΣΠ.
Στην δεύτερη και τελευταία ένσταση της ΠΑΣΠ τεθήκαμε κατά γιατί θέλαμε να τιμωρήσουμε την συγκεκριμένη παράταξη για τις συνομωσίες και για τα ψέματα που συνέχισαν να λένε στους φοιτητές, αλλά και γιατί έπρεπε να σεβαστούμε την απόφαση της εφορευτικής επιτροπής.
Τέλος καταγγέλουμε όλους τους εξωσυλλογικούς και εξωπανεπιστημιακούς που ενεπλάκησαν στην εκλογική διαδικασία,κάνοντας μας υποδείξεις.Θέλουμε απλά να τους υπενθυμίσουμε ότι έχουμε μάθει να λειτουργούμε αυτόνομα,λύνοντας τα προβλήματα μας μόνοι μας.
Για τις εκλογές και μόνο χάσατε την αξιοπρέπειά σας, είπατε ψέματα, κάνατε δολοπλοκίες, κοροϊδέψατε τους φοιτητές. Καταγγέλλουμε όλα τα ψέματα που δεν σταμάτησαν να δημοσιεύουν στις εφημερίδες, αποδεικνύοντας το επίπεδο διαπλοκής τους.
Από τη μεριά μας θέλουμε και με βάση αυτό να καλέσουμε τους συμφοιτητές μας να απορρίψουν τις κομματικές νεολαίες. Να εφεύρουν τρόπους να εκφραστούν από μόνοι τους και όχι να το αναθέτουν σε άλλους. Εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε μέσω του σχήματός μας. Καλούμε όλους να σκεφτούν ποιος εκπροσωπεί τη συλλογική μας ταυτότητα και ποιος το κόμμα του.
Όσο για τα <<σας πονάει>>, θα απαντήσουμε με μια ερώτηση: ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ;
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτικών Επιστημών
ομάδα πολιτικής και πολιτιστικής παρέμβασης στο σύλλογο φοιτητών πολιτικών επιστημών
https://appe2000.wordpress.com/facebook
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Καταγγέλλουμε τις δυνάμεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για τη στάση που κράτησαν στα Δ.Σ. και τις συνελεύσεις φοιτητών το τελευταίο διάστημα. Ως γνωστόν, μετά τα τελευταία γεγονότα έγινε μια προσπάθεια στο σύλλογο να συζητηθούν τα θέματα που απασχολούν τους φοιτητές κάνοντας και μια απόπειρα για συνέλευση. Σε αυτή τη διαδικασία, οι δυνάμεις αυτές στάθηκαν αντιπαραθετικά. Παρά τις δεσμευσεις τους μετά από πιέσεις των φοιτητών για διεξαγωγή συνέλευσης αμέσως μετά τις γιορτές, στο τελευταίο Δ.Σ. ψήφισαν συνέλευση στις 24/2, την καταλληλότερη ημερομηνία για να μην γίνει, μια βδομάδα μετά την εξεταστική, που δεν γίνονται και μαθήματα. Δεν προκαλεί έκπληξη αυτή τους η στάση. Είναι στόχευσή τους να μην έρχονται σε επαφή οι φοιτητές με τις συλλογικές διαδικασίες, να μην συζητούν τα προβλήματά τους, να μην δρουν για αυτά. Καλούμε τους φοιτητές να απορρίψουν αυές τις πρακτικές. Δεν εξαρτώνται απ’ αυτούς οι συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, ίσα-ίσα η ουσιαστική και ζωντανή λειτουργία περνάει μέσα από την απομόνωσή τους. Πάρε τη λειτουργία του συλλόγου στα χέρια σου! Πάλεψε για την διεξαγωγή συνέλευσης 23/1/2014, 12:00, στην αίθουσα Β
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτικών Επιστημών
Ομάδα αυτόνομης πολιτικής παρέμβασης στο Σύλλογο Φοιτητών Πολιτικών Επιστημών
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Ο όρος ‘αυτονομία’ αποτελεί μια έννοια συγκεκριμένη, που συνίσταται στην απόφαση μιας ομάδας ανθρώπων με κοινό σκοπό, κοινούς προβληματισμούς και όνειρα, να επιλέγει αυτή η ίδια τους όρους δράσης της, να συνέρχεται και να συναποφασίζει. Έτσι, η Α.Π.Π.Ε δεν είναι κτήμα κανενός, αλλά μια συλλογικότητα που έχει επιβιώσει, επειδή τα άτομα που την απαρτίζουν τόσα χρόνια ήταν αυθεντικοί, δεν λογοδοτούσαν σε κανένα κόμμα, αλλά στους ίδιους τους εαυτούς τους. Η δική μας συμμετοχή στο σχήμα αποτελεί πρώτα από όλα ανάγκη. Ανάγκη να προσφέρουμε, να ακούσουμε και να μας ακούσουν. Αποτελεί στάση ζωής και τρόπος κατανόησης του εαυτού μας μέσα στη πραγματικότητα που βιώνουμε. Η συμμετοχή μας στην ΑΠΠΕ εκφράζει την αγωνία μας για ζωή και ελευθερία, την πεποίθηση ότι δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι, και το όνειρο να δούμε τη κοινωνία στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε να χειραφετείται.
Σε μια κοινωνία που καταστρέφεται πολιτισμικά, οικονομικά και πνευματικά εμείς τολμάμε να ονειρευτούμε να κινήσουμε την φαντασία μας και να οραματιστούμε ένα μέλλον μακριά από την παρακμή και το αδιέξοδο. Επιδίωξη μας, είναι ο άνθρωπος να διακόψει μια και καλή τον αυτο-υποβιβασμό του σε παραγωγό καταναλωτή, να αφυπνίσει την δημιουργικότητά του και να διεκδικήσει την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Να σταματήσει να αναθέτει τις πολιτικές του υποθέσεις σε ειδικούς και να αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες του. Να συνειδητοποιήσει πως είναι αυτός υπεύθυνος για την διαμόρφωση της πραγματικότητας και όχι οι κάθε λογής “μεγάλοι”. Να μπορέσει και να θελήσει να φανταστεί κάτι άλλο από το ήδη υπάρχον. Να διακατέχεται από δύναμη και έρωτα για δημιουργία.
Σήμερα, η κοινωνία μας, αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο πάλης, όχι όμως λόγω επαναστατικής δραστηριότητας αλλά λόγω του κοινωνικού αυτοματισμού. Στρεφόμαστε δηλαδή ο ένας ενάντια στον άλλο, και όχι ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς μας. Δείτε τι συμβαίνει με την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια της Αθήνας. Στοχοποιήθηκαν από τη κυβέρνηση και τα ΜΜΕ και είναι αυτοί υπεύθυνοι για τη φτώχεια και όχι τα μνημόνια και η κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, και να ανοίξουν τα ιδρύματα, θα υπολειτουργούν λόγω των απολύσεων. Ξεχάσαμε ότι η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας, το να κοιμούνται άστεγοι μέσα στο κρύο, το να ψάχνει ο κόσμος στα σκουπίδια για να φάει, να μην έχει ρεύμα, να φεύγει για το εξωτερικό, να μην έχει δουλειά. Μας μάθανε να ζούμε σαν σκλάβοι να δουλεύουμε για λίγα (αν έχουμε δουλειά) και να μην διεκδικούμε περισσότερα.
Φυσικά, το πανεπιστήμιο είναι μικρόκοσμος της κοινωνίας. Έτσι και εδώ μάθαμε να είμαστε σκλάβοι των παρατάξεων, μας μάθανε να διαβάζουμε και έτσι γίναμε αμόρφωτοι, μας είπαν μια αλήθεια και πιστέψαμε ότι αυτή είναι η σωστή. Είναι ανάγκη σήμερα να αμφισβητούμε, να σκεφτόμαστε, να αντιπαρατιθόμαστε, να συζητάμε και να ξεφύγουμε από την έτοιμη γνώση και αλήθεια. Φοβηθήκαμε την αληθινή σύγκρουση και έτσι γίναμε δειλοί. Στοιχειοθετούμε την επανάσταση και δεν οδηγούμαστε σε αυτή μέσα από αληθινά ριζοσπαστικές αντιλήψεις και επαναστατικές πρακτικές.
Σαν αυτόνομη πρωτοβούλια δεν θα προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε κανέναν πιστεύουμε στην αυτονομία και στην ελευθερία των ατόμων γι’ αυτό και αν αυτά που γράφουμε σας εκφράζουν,αν απλά θέλετε να συζητησούμε και να προβληματιστούμε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να έρθετε σε ένα σχήμα[συζήτηση]μας την ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΙΣ 12 έξω από την αίθουσα α και β.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Η καινούρια χρονιά μας βρίσκει αντιμέτωπους με ποικίλα προβλήματα. Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων δυσχεραίνει τόσο την εγγραφή όσο και την εξυπηρέτηση των φοιτητών. Αλλά τι ακριβώς θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποι που μέσα σε μία μέρα μαθαίνουν ότι θα μείνουν άνεργοι, δίχως μισθό , δίχως μέλλον; Ως αυτόνομη πρωτοβουλία στεκόμαστε αλληλέγγυοι απέναντι στον δίκαιο αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων αντιλαμβανόμενοι πως αγωνίζονται για τον καθένα ξεχωριστά από εμάς, καθώς η απομάκρυνση τους θα οδηγήσει στην ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση του πανεπιστημίου.
Επιπλέον, στα προβλήματα έρχεται να προστεθεί και η έλλειψη συνελεύσεων στο τμήμα μας. Ίσως κάποιους τους βολεύει η συγκεκριμένη κατάσταση, αλλά είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που αν δεν συζητηθούν δεν θα λυθούν. Πάγιο αίτημά μας είναι η καθιέρωση μιας τουλάχιστον συνέλευσης τον μήνα, αντ’ αυτού έχει καθιερωθεί μια συνέλευση τον χρόνο. Ως αυτόνομη πρωτοβουλία και κυρίως σαν πολιτικοί επιστήμονες τονίζουμε πως ακόμη και αν εμμένουν κάποιοι στην σκωπτική διάθεση τους, να ξέρουν ότι δεν θα μας κρατήσουν για πολύ φιμωμένους και έρμαια των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων τους.
Τέλος, θέλουμε να τονίσουμε πως δεν θα φορέσουμε μάσκες και ψεύτικα χαμόγελα για να υποδεχτούμε τους πρωτοετείς φοιτητές,. Επιλέγουμε να απέχουμε από τα πελατειακά δίκτυα που έχουν στήσει ,για να αποφύγουμε τον εξευτελισμό των προσωπικοτήτων μας. Οι παλαιοκομματικού τύπου πολιτικές πρακτικές των παρατάξεων που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με την παρακμή της χώρας, αλλά και την αποπολιτικοποίηση των φοιτητών, τίποτα άλλο δεν έχουν να προσφέρουν πέρα από την πνευματική και πολιτική στείρωση των φοιτητών. Γι αυτό τον λόγο όσοι και όσες ενδιαφέρεστε να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε αλλά και να ενισχύσετε τις δράσεις μας κάθε Δευτέρα στις 12 πραγματοποιούμε σχήμα (συζήτηση) στο τραπεζάκι μας (έξω από την αίθουσα α και β) .
Καλούμε όλους τους πρωτοετείς φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη στο κομματικό κατεστημένο, γινόμενοι με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι φορείς της αλλαγής στο πανεπιστήμιο τώρα, και στην κοινωνία αργότερα.
Έχεις τα χρώματα, έχεις τα πινέλα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
appe2000.wordpress.com
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ 